Wczesne wspomaganie rozwoju dzieci

przez | 16 października 2013

 

Wczesne wspomaganie rozwoju dziecka to szeroko zakreślona pomoc, ukierunkowana na usprawnianie funkcjonowania dziecka o nieprawidłowym rozwoju we wszystkich sferach jego życia. Ma za zadanie poprawić aktualny stan funkcjonowania dziecka i zapobiegać jego pogorszeniu się.

 

Zakres wczesnego wspomagania dotyczy:

 

  • rozwoju psychomotorycznego,
  • rozwoju mowy i języka,
  • stymulacji polisensorycznej,
  • usprawniania funkcjonowania w środowisku oraz ustalenia kierunków i harmonogramu działań.

 

 

Pomoc w stosunku do rodziców:

 

  • wsparcie w procesie pełnej akceptacji niepełnosprawnego dziecka,
  • instruktaż i poradnictwo w zakresie działań stymulujących rozwój dziecka.

 

 

Zajęcia wczesnego wspomagania rozwoju prowadzą specjaliści: psycholog, pedagog i logopedzi posiadający kwalifikacje, którzy tworzą Zespół Wczesnego Wspomagania Rozwoju Dziecka. Zespół dysponuje środkami dydaktycznymi niezbędnymi do pracy z dziećmi.

Z indywidualnego wczesnego wspomagania rozwoju mogą korzystać dzieci od 0 od 7 roku życia w godzinach pracy poradni (8:00 -18:00).

Wczesna diagnoza i terapia jest szansą dla dzieci na lepsze, bardziej skuteczne pokonywanie trudności rozwojowych tak, aby mogły lepiej funkcjonować w różnych sytuacjach życiowych, aby ich jakość życia była lepsza.

Dla rodziców wczesna interwencja jest szansą na zrozumienie potrzeb dzieci, wzmocnienie się w kompetencjach rodzicielskich i zaakceptowanie tak trudnej sytuacji, jaką jest wychowywanie dziecka z zaburzeniami rozwoju. Wychowywanie w taki sposób, aby rodzice potrafili budować pozytywną, choć realistyczną perspektywę rozwoju dziecka oraz aby rodzina mogła realizować wielorakie cele życiowe.

Aby – mimo wszystko – mogła czerpać radość z obcowania z dzieckiem i ze swoich osiągnięć.

Wczesna interwencja

to szereg wieloaspektowych oddziaływań diagnostycznych i terapeutycznych, podjętych w stosunku do dziecka i jego rodziny, mających na celu jak najszybsze wykrywanie trudności rozwojowych i minimalizowanie ich tak, aby dziecko uzyskało możliwie najlepszy dla niego rozwój w sferze ruchowej, intelektualnej, emocjonalnej i społecznej.